İzmir'imin Çöpleri

Altı yaşında bir hanımefendi

Fırıncı annesinin talimatıyla

İlk maya paketini açtı şimdi.

(Gurur duydu yırttığı ambalajla.)

Aynı talimatla, nazikçe çöpe koydu

Demişse de, "Saklamak istiyorum!"

Diğer tüm çöplerle boğuldu

O duygusal alüminyum.

Duygusuz, banel

Mavi poşetler

Çırak aracılığıyla

Eklendi karşı yığına. //

Bir zamanlar

Kara lekelerine rağmen

Bakımlı metal kutular

Ev sahipliği yaparken //

Bu yetişkin çöplere,

Gözlerim aldırış etmezdi

Şehrimdeki eksiklere.

Şimdi çamlar devrildi, //

Yeşil gözlerim karardı,

Gözlerim alüminyumlaştı.

(Kalbin yeri artık taşıma bandı.)

Ümitlerim yağda kızardı. //

Yarın tam bu saatte,

İzmir'e bir meteor düşecek

Toplum denen bu piramitte

Çöpü olan herkes aynı ölecek. //

İlk maya paketiyle Betül de,

İnt'ten PC toplayan Behlül de.

Yaralı dizini bantlayan Neşe de,

Evini baştan toplayan Ayşe de.

Yeni telefon heyecanıyla Hüseyin de,

Saçını boyamış olan Yasemin de.

Okul defterlerini alan Orhan da,

Karne hediyesi, Xbox alan Turan da.

Harun'un doğum günü paketleri de,

Mehtap'ın eski iş sözleşmeleri de.

Faik'in çocukluk el işleri de,

Jale'nin ölmüş gülleri de.

Cafer'in milyonlarca çocuğu da,

Eren'in girişiminin pankartı da.

Umut'un yetiştirdiği kurbanın derileri de,

Zaten ölmüş Ece'nin plak koleksiyonu da.

Şehrimin, şehrimdekilerin

Tüm bu anıları dışarda kalsın

Meteor düşünce hava serin

Olsun, soğuk duyguları yayılsın

İzmir'imin çöplerinin.